Είναι λειτούργημα διότι η οδική ασφάλεια στην Ελλάδα είναι για κλάματα. Δυστυχώς σε αυτό το πρόβλημα όλοι έχουμε βάλει το λιθαράκι μας. Η οδική ασφάλεια είναι κάτι το προσωπικό, είναι κάτι στο οποίο πρέπει να πιστέψεις, είναι κάτι που πρέπει να σέβεσαι, να το αγαπάς και να προσπαθείς να το επιβάλεις στον εαυτό σου, καθημερινά, κάθε ώρα, λεπτό και δευτερόλεπτο. Η οδική ασφάλεια έχει να κάνει με τις ίδιες μας τις αξίες, το τρόπο ζωής μας, την αναζήτηση και τον τρόπο σκέψης μας.

Το πρόβλημα της οδικής ασφάλειας έχει πολύ βαθιές ρίζες οι οποίες δεν θα τι βρεις μόνο στη διδασκαλία της οδήγησης ή στις εξετάσεις οδήγησης. Αυτά είναι δυστυχώς η κορυφή του παγόβουνου, είναι αυτά που βλέπει κάποιος από έξω σαν ένας απλός θεατής. Όπως κανείς δεν μπορεί να ξέρει πως είναι μια οικογένεια μέσα της, αλλά ξέρει μόνο το προσωπείο το οποίο προβάλλει προς τα έξω, έτσι και αυτή έχει ένα προσωπείο το οποίο όπως το βλέπω εγώ, είναι άσχημο και αποκρουστικό. 

Ευθύνες για την οδική ασφάλεια και αυτή την άθλια κατάσταση που επικρατεί έχουμε όλοι! Και όταν λέω όλοι εννοώ πραγματικά όλοι! Ευθύνη για αυτή την απαίσια κατάσταση έχουν: οι νομοθέτες, οι νομοπαρασκευαστές, οι αστυνομικοί, οι εκπαιδευτές οδηγών, τα σχολεία, οι οικογένεια, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι ταινίες, οι πολίτες, οι γονείς και όλοι οι άλλοι που δεν μπορώ να γράψω τώρα γιατί αυτό το άρθρο θα ήταν 600 σελίδες. Ίσως για να το πω με μια λέξη την ευθύνη την έχει o Έλληνας. ‘Έχουμε την οδική ασφάλεια που μας αξίζει και μας αντικατοπτρίζει σαν κοινωνία. Το λυπηρό σε όλο αυτό είναι ό,τι δεν κάνουμε και πολλά για να αλλάξει αυτό.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι κανένας δεν παραδέχεται ότι δεν σέβεται την οδική ασφάλεια. Το μόνο που κάνουμε είναι να επιρρίπτουμε ευθύνες όπου μπορούμε. Επιρρίπτουμε ευθύνη στον δάσκαλο, στον εξεταστή, στο σύστημα, δυστυχώς όλοι φταίνε εκτός από εμάς τους ίδιους. Πρέπει να κάτσουμε να αναλογιστούμε και να σκεφτούμε ατομικά και να πούμε όλοι μαζί ¨Εγώ φταίω¨. Όταν γίνει αυτό το πρώτο βήμα πρέπει να πάμε στο επόμενο, να κάνουμε αναζήτηση και να δούμε τα λάθη μας. Ο καθένας από την σκοπιά του. Ο εκπαιδευτής από την μεριά του εκπαιδευτή, ο νομοθέτης από την μεριά του νομοθέτη, ο μαθητής από την πλευρά του μαθητή και ούτω καθ’ εξής. 

Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε το πρόβλημα της οδικής ασφάλειας πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ολιστικά και όχι επιφανειακά.

Πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς να βρεθούν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι και να βρουν τις λύσεις. Λύσεις υπάρχουν αρκεί κάποιος να τις βρει, κάποιος να τις εφαρμόσει και κάποιος να τις μεταλαμπαδέυσει. 

Μια καλή ευκαιρία εμφανίζεται τώρα μέσα στο 2018 και στο 2019 που έχει υπάρξει μια κινητοποίηση από την πλευρά του Υπουργείου Μεταφορών για αλλαγή του συστήματος εξέτασης υποψήφιων οδηγών οχημάτων και μοτοσικλετών με βασικό στόχο την πάταξη της διαφθοράς. Το δυστύχημα σε όλο αυτό είναι ότι για άλλη μια φορά πάει να γίνει κάτι αυθαίρετα και επιφανειακά. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι ότι στο προσχέδιο νόμου που υπάρχει αυτή τη στιγμή στα χέρια μου, το οποίο μιλάει για πολλά πράγματα που ίσως να εντυπωσιάζουν (κάμερες, live σύνδεση με κέντρο ελέγχου, εξετάσεις χωρίς την παρουσία εκπαιδευτή κ.λ.π.) δεν υπάρχει ουσιαστική αλλαγή στον τρόπο εξέτασης και αξιολόγησης. Πως θα κάνεις πάταξη της διαφθοράς χωρίς να αλλάξεις τον λόγο που υπάρχει αυτή η διαφθορά; Αν δεν αλλάξει ο τρόπος αξιολόγησης η διαφθορά θα βρει τον τρόπο να νικήσει για άλλη μια φορά και αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να μας λυπεί όλους. 

Άρα δεν πρέπει να αλλάξει μόνο ο τρόπος επίβλεψης των εξετάσεων και της ορθής λειτουργίας τους, πρέπει να αλλάξει ο τρόπος εξέτασης, ο τρόπος αξιολόγησης του υποψήφιου, ο τρόπος θεωρητικής του κατάρτισης, ο τρόπος πρακτικής του κατάρτισης, ο τρόπος ενημέρωσης του για τις εξελίξεις. Πρέπει να υπάρχει ουσιαστική γνώση και όχι ανούσια πληροφορία. Πρέπει επιτέλους να διαχωριστεί ο ερασιτέχνης οδηγός, από τον επαγγελματία, από τον εκπαιδευτή, από τον εξεταστή και από τον μηχανολόγο μηχανικό. Ο καθένας πρέπει να έχει διαφορετικές γνώσεις ανάλογα με την ιδιότητα του. 

Αυτές είναι μερικές από τις ιδέες και τις απόψεις μου επί του θέματος. Το θετικό στην όλη υπόθεση είναι ότι έγινε μια αρχή. Ελπίζω να μην μείνουμε εκεί για τα επόμενα 30 χρόνια.