Οι Έλληνες οδηγοί έχουν συνεχώς πρόβλημα με τους οδηγούς ταξί. Τους αποκαλούν με πολλούς υβριστικούς τρόπους. Τους λένε ταρίφες, κίτρινη φυλή και άλλα πολλά. Με αυτό το τρόπο θέλουν να δείξουν την αγανάκτηση τους. Γιατί όμως όλοι, τους έχουν άχτι; Γιατί τους βρίζουν; Από που πηγάζει όλη αυτή η συμπεριφορά προς αυτή, τη διόλου μικρή κοινωνική ομάδα;

Νομίζω ότι αυτό πηγάζει από την εποχή που ο μέσος Έλληνας οδηγός δεν ήταν οδηγός. Ήταν επιβάτης, δηλαδή εν δυνάμει πελάτης των οδηγών ταξί. Μέσα από αυτό το μεγάλο ταξίδι τους ως επιβάτες, έχουν περάσει από πολλούς οδηγούς ταξί. Κάποιοι από αυτούς ήταν σωστοί επαγγελματίες και κάποιοι άλλοι όχι. Δυστυχώς όμως, οι άσχημες εμπειρίες μας είναι που μας μένουν εντονότερες και όχι οι καλές. Έτσι με αυτό τρόπο υπάρχει μια αρνητική προδιάθεση.

Καθώς περνάει ο καιρός οι επιβάτες γίνονται οδηγοί και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έρχονται αντιμέτωποι με ένα άλλο πρόσωπό των οδηγών ταξί. Έχοντας πλέον αυτό το νέο ρόλο αρχίζουν να σκέφτονται με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο σκέψης. Το τρόπο σκέψης ενός οδηγού. Εκεί αρχίζουν και παρατηρούν τα διπλοπαρκαρίσματα, τα απότομα σταματήματα και γενικά όλες τις ανορθόδοξες σύμφωνα με τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας συμπεριφορές. Αυτές οι συμπεριφορές τις περισσότερες φορές δικαιολογούνται από τους ίδιους τους οδηγούς ταξί με τη φράση «Όλα γίνονται για το μεροκάματο». Εν μέρη έχουν δίκιο και το κατανοώ κι εγώ, αλλά και οι συμπολίτες μας. Από την άλλη πρέπει να μπει ένα φρένο σε τέτοιες συμπεριφορές. Πρέπει και οι επαγγελματίες αυτοκινητιστές να κατανοήσουν ότι οι πράξεις τους επηρεάζουν τους υπόλοιπους συμπολίτες τους.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Μια εξήγηση είναι η υπέρμετρη ανοχή της πολιτείας προς όλες αυτές τις κατά τα άλλα παραβατικές συμπεριφορές. Γιατί όμως τις δέχεται η πολιτεία; Η εξήγηση είναι απλή, επειδή είναι κι αυτή από μεριάς της λειψή προς αυτή την κοινωνική ομάδα. Είναι λειψή επειδή δεν έχει προνοήσει για τις ανάγκες της ορθής λειτουργίας της. Δεν υπάρχουν σχεδόν πουθενά νόμιμες και με σωστές προϋποθέσεις - προδιαγραφές πιάτσες για ταξί. Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος για το πόσες ώρες είναι πίσω από το τιμόνι ένας οδηγός ταξί. Δεν έχει κάνει όλες απαραίτητες ενέργειες έτσι ώστε να δώσει την κατάλληλη οδική και οδηγική παιδεία ούτε στους οδηγούς ταξί αλλά και ούτε στους υπόλοιπους χρήστες του δρόμου. Δεν έχει βρει κάποιο τρόπο να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα μεταξύ των οδηγών. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας μέσος επαγγελματίας οδηγός ΤΑΞΙ ενδιαφέρεται να σε πιάσει πελάτη αλλά όχι να σε κρατήσει πελάτη, κρύβεται μέσα στην ανωνυμία του και στην τυχαιότητα που έχει το επάγγελμα του. Με αυτό το τρόπο πως θα γίνει καλύτερος στην δουλειά του; Σε οποιοδήποτε άλλο κλάδο, ο επαγγελματίας θέλει τον νέο πελάτη αλλά θέλει και να τον κρατήσει.

Υπάρχει περίπτωση να βελτιωθεί η κατάσταση; Θέλω να πιστεύω πως ναι. Αυτό θα επιτευχθεί με την ατομική υπευθυνότητα του κάθε οδηγού, με την ατομική αυτοβελτίωση όλων μας, με τον εκσυγχρονισμό του επαγγέλματος από την ίδια την πολιτεία και από την τήρηση των κανόνων που η ίδια έχει θεσπίσει. Όταν λειτουργούμε κάτω από συγκεκριμένα πλαίσια πολλές φορές απελευθερωνόμαστε και όλα είναι καλύτερα για το κοινωνικό σύνολο.